بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیم، اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم.

در جاده‌ها دیگر سواری نیست باور کن *** گردی نمی‌خیزد غباری نیست باور کن
دریا خساست می‌کند با دشت‌ها ای ابر *** باری که بارانی بباری نیست باور کن

ایوان به ایوان می‌روی اما گل نرگس *** بیرون از این گلدان بهاری نیست باور کن
حتی اگر منصور هم باشی برای تو *** در کوچه‌های شهر داری نیست باور کن

بر شانه‌ات یک کوه غم داری ولی دردی *** هم سنگ با چشم انتظاری نیست باور کن
بار امانت روی دوش عاشقان مانده است *** سنگین‌تر از این بار، باری نیست باور کن

با تو قراری داشتیم از سالهای دور *** اما دگر ما را قراری نیست باور کن

شریعتی: «اللهم عجل لولیک الفرج» سلام می‌کنم به همه‌ی بیننده‌های عزیز و نازنین‌مان، انشاءالله دل و جانتان بهاری و سبز باشد، باغ ایمانتان آباد، تنتان سالم و قلبتان سلیم باشد. حاج آقای سعیدی سلام علیکم، خیلی خوش آمدید.

حاج آقای سعیدی: بسم الله الرحمن الرحیم، بنده هم خدمت شما و همه بینندگان عزیز عرض سلام دارم. انشاءالله که توفیق بندگی و عبادت خداوند را در همه احوال زندگی داشته باشیم. انشاءالله که خداوند لحظاتی که از ماه رجب مانده را برای ما پر برکت قرار بدهد و ما را لایق قرار بدهد برای درک بیشتر و ماه شعبان را برای همه ما پر برکت و قابل استفاده قرار بدهد و ما را نسبت به آن شاکر قرار بدهد.

شریعتی: با توجه به اینکه در آستانه حلول ماه شعبان هستیم، چقدر خوب است از آقایمان امام زمان(عج) بشنویم.

حاج آقای سعیدی: اسم ماه شعبان که می‌آید، نیمه شعبان، خوب است از حضرت حجت صحبت شود. وقتی نگاه ما به امام می‌افتد، یک مفهوم ویژه‌ای را از خداوند می‌بینیم یعنی اتمام نعمت است، کامل شدن و تمام شدن یک نعمتی را با خودش دارد. امام کیست، خدا چرا امام قرار داده برای مردم، مگر برای آنها عقل قرار نداده، راهنمای آنها هست و چرا باید کسی مثل نبی یا امام باشد که او را راهنمایی بکند، چه صفاتی باید داشته باشد سؤالاتی که برای ما پیش می‌آید و انشاءالله به چشم خودمان پاسخش را ببینیم. اهل معرفت می‌گویند: نسبت به امام زمان جهل مرکب داریم. یعنی نه می‌دانیم کیه و نه می‌دانیم چرا باید بیاید و نه می‌دانیم اصلاً اگر بیاید چه می‌شود. در بسیاری از کتب ما که در مورد حضرت حجت بحث شده، این روایات آمده که بدانید کیست اگر بیاید، چه می‌شود. اگر حضور پیدا کند و شما در فقدانش چه درد و رنج و مشکلاتی دارید؟ مرحله اول یک روایاتی را انتخاب کردیم که روایت مشهوری است که امام را تعریف می‌کند، از وجود نازنین امام صادق(ع) هست و انشاءالله سال معرفت و دانش و آگاهی نسبت به معارف دینی باشد، ما اصل و پایه و اساس و ریشه همه خیرها هست. این اراده عمومی از همه اهل‌بیت(ع) است. اصل و ریشه است. گیاه بدون ریشه چه اتفاقی برایش می‌افتد؟ یک چیزی در ظاهر می‌بینیم ولی چون ریشه ندارد این چیزی که ظاهر می‌بینی ساعاتی پا برجاست. ریشه ندارد، از جایی تغذیه نمی‌شود.

انسان مرده را که نگاه می‌کنی، دست و پا دارد و چشم دارد، چرا من به او زنده نمی‌گویم؟ زندگی برای امام زمان است. با امام زمان بودن یعنی زنده بودن. «نَحْنُ‏ أَصْلُ‏ کُلِ‏ خَیْرٍ، وَ مِنْ فُرُوعِنَا کُلُّ بِرٍّ» فروع، فرع به معنی شاخه است. از شاخه‌های ماست و ثمره شاخه‌های ماست، هر برّ و خیری از شاخه‌های ماست. یعنی اگر ما بخواهیم به خیرها دست پیدا کنیم، باید اصل را توجه کنیم. درختی ثمر می‌دهد که ریشه داشته باشد. آدمی که امام زمانی نبود به درد نخور می‌شود. اگر میوه هم بدهد قابل خوردن نیست. امام زمانی بودن ما را قابل مصرف می‌کند و از بی‌خودی بودن دور می‌کند. امام صادق مثال می‌زند، بر این است. ۱- «فَمِنَ الْبِرِّ التَّوْحِیدُ» (کافی/ج۸/ص۲۴۳) اولی توحید است، امامت یک اصل است کنار اصل توحید، تازه سراغ امامت رفتی، امام خدا را به تو معرفی می‌کند. اگر کلام تو اینطور آمد که خدا را به واسطه ذهنیات خود تعریف کردی، به نظرم خدا اینطور است. به نظرم خدا می‌بخشد، به نظرم خدا اینطور انجام می‌دهد. نظرات ما مثل خط‌کشی است که با کش درست شده است. هیچ عاقلی با کش خط‌کش درست نمی‌کند. ملاک باید امام معصوم باشد. یعنی خداشناسی به جز طریق امام معصوم زاییده توهمات می‌شود، مگر بت پرستان می‌گفتند: ما خدا را نمی‌پرستیم؟ نه، ساخته ذهنی‌شان بود. با دست خود می‌تراشیدند و می‌گفتند: این خداست. برای اینکه راهنمایی در خداشناسی ندارد. پس توحید که اصلی‌ترین اصل اصول دین ماست باید از طریق امام باشد. امام شناسی مقدم است. بشناسی که چه کسی سبب متصل ارض و سما است، زاییده تخیلات خود را نپرستی. آن کسی که امامت می‌گوید را بپرستی. در موارد اعتقادی، اخلاق و احکامی مرجعیت علمی باید باشد.

«وَ الصَّلَاهُ» نماز قشری که بدون یاد امام و بدون ولایت حضرات اهل‌بیت باشد، «وَ الصِّیَامُ» روزه‌ها هم همینطور، انشاءالله نزدیک شدن به امام زمان یعنی کیفیت پیدا کردن روزه ما، هرچقدر دلت امام زمانی‌تر باشد، شوقت به عبادت و خیر بیشتر است. رضای امام زمان کسب می‌شود و در دل امام زمان شیرین می‌شویم و به ما لبخند می‌زند. «وَ کَظْمُ الْغَیْظِ» از چیزهایی که خیلی ما را دور می‌کند از اماممان، غیظ است. حضرات اهل‌بیت نور واحد هستند، امروز خودمان را در معرض امام زمان می‌بینیم و حضرت اخلاق و رفتار ما را می‌بیند. زنده باد کسی که خودش را در محضر امام زمانش احساس کرد. ادب حضور را رعایت کرد. لحظاتی هست که ما از امام خود غافل هستیم، ولی امام ما هیچوقت از ما غافل نیست. ولی غایب و غافل از ما نیست. خدا انشاءالله معرفت ما را زیاد کند. اگر معرفت زیاد شد تبعیت و عاشقی زیاد می‌شود.

امیرالمؤمنین علی(ع) فرمودند: «سَلُونِی‏ قَبْلَ‏ أَنْ تَفْقِدُونِی‏» بپرسید از من قبل از اینکه دچار فقدان من شوید. اگر امروز امام خود را نشناختیم، تبعیتی رخ نمی‌دهد. اگر من سر نماز بدانم امام من می‌بیند و دارد می‌پسندد، حضور قلب من فرق می‌کند. اهل‌بیت(ع) همیشه خدا را ناظر می‌دیدند. هیچ چیزی را از آنها خالی نمی‌دیدند لذا شئون زندگی‌شان مهدوی می‌شد. مهدی زیستی داشتند. «وَ الْعَفْوُ عَنِ الْمُسِی‏ءِ» بخشش، «وَ رَحْمَهُ الْفَقِیرِ» رحم نسبت به آدمی که فقیر است. دست سخاوتمند داشته باشم نسبت به او، «وَ تَعَهُّدُ الْجَارِ» نسبت به همسایه رسیدگی داشته باشم. «وَ الْإِقْرَارُ بِالْفَضْلِ لِأَهْلِهِ» اعتراف به فضل، ما یک بخل داریم، یک اعتراف به فضل داریم که بعضی بخیل در اعتراف به فضل هستند، می‌بیند فلانی بهتر از اوست ولی اعتراف نمی‌کند. آشپزی او بهتر است، فنی و مکانیکی او بهتر است. فضل چیزی است که شهادت بدهند. اگر توانستی این را در خودت حل کنی که اگر بهتری را دیدی ارجاع بدهی. من دوستی دارم علم او از من بیشتر است. باید پا روی نفس گذاشت و این کار را کرد. کسی که دلش امام زمانی است راحت به فضل دیگران اعتراف می‌کند. اگر خسی داشت و مشکلی داشت نمی‌تواند اعتراف کند و زبانش باز نمی‌شود و اگر اعتراف کند، علمیت او بیشتر است.

تکبر آدم را خفه می‌کند. از توحید و احکام و اخلاق گفتیم. سه موضوعی که دین ما را تشکیل می‌دهد، امام صادق از فروع امامت و خیر بودن بیان می‌فرماید. «وَ عَدُوُّنَا أَصْلُ کُلِّ شَرٍّ» در مقابل دشمنان ما ریشه هر شر و بدی هستند. اگر یک ذره به دشمن نزدیک شدی به شر نزدیک شدی. اگر یک ذره به شر نزدیک شدی، به دشمن ما نزدیک شدی. یک جایگاه هستند. بزرگترین خاصیت قرآن هدایت است. بزرگترین کسی که قول داده عداوت می‌کند شیطان است. هر لحظه به خطوات شیطانی توجه کنم یک قدم به شیطان نزدیک شدم. امام صادق معرفی می‌فرماید: «وَ مِنْ فُرُوعِهِمْ کُلُّ قَبِیحٍ وَ فَاحِشَهٍ» (کافی/ج۸/ص۲۴۳) از فروع و شاخه‌های این ریشه آلوده و کثیف هر قبیح و زشتی است. «فَمِنْهُمُ الْکَذِبُ» دروغ، انشاءالله خدا ما را پاک کند. پناه به خدا از همه آلودگی‌هایی که اهل‌بیت(ع) به وجه اینکه آنجا هادی هستند برای ما بیان کردند اما ما چون اعتقادمان سست است هی می‌خواهم عمل کنم و هی کشندگی از این طرف وجود دارد. می‌گویند: «النجاه فی الصدق» نجات در راستی و درستی است، هی من می‌گویم: راه نجات در کذب است. «وَ الْبُخْلُ» خساست، «وَ النَّمِیمَهُ» سخن‌چینی، «وَ الْقَطِیعَهُ» قطیعه به معنی قطع رحم هست. صله رحم برکت می‌آورد و زندگی را روی روال می‌اندازد. صله رحم از چیزهایی است که زندگی را روی ریل می‌برد. انشاءالله خداوند هرچه زودتر این بلا را از بین ببرد و ما را قدردان روزهایی قرار بدهد که کنار همدیگر بودیم.

«وَ أَکْلُ الرِّبَا» از چیزهایی که ما را از امام زمان دور می‌کند رباست. ربا خوردن قلب ما را، همه وجود ما را از اماممان دور می‌کند. ربا جنگ با خدا داشتن است. مسأله ربا را زیاد باید تذکر داد. بعضی از افرادی که آلوده شدند گاهی می‌گویند: با چشم خود دیدم چه آتشی در زندگی من افتاد! حالت جنگ با خدا، چهره‌ای که ربا خور دارد و اینکه ارتباط با امام زمان قطع می‌شود. «وَ أَکْلُ مَالِ الْیَتِیمِ بِغَیْرِ حَقِّهِ» سراغ مال یتیم رفتن، مال یتیم متولی ندارد. «وَ تَعَدِّی الْحُدُودِ الَّتِی أَمَرَ اللَّهُ» خدا حدودی دارد، تعدی نسبت به خط قرمزهای الهی نکردن، «وَ رُکُوبُ الْفَوَاحِشِ‏» ارتکاب گناه‌ها، روزی که پدرها و مادرها برای گرفتن کارنامه می‌آیند بچه‌ها لحظه‌شماری می‌کنند برای دیدن کارنامه، زودتر سخنرانی مدیر تمام شود و پدر من کارنامه را ببیند. وقتی کارنامه سیاه باشد، آلودگی زیاد باشد می‌گوید: می‌شود روز کارنامه نیاید؟ غصه‌ای که آدم می‌خورد. از رموز آرامش انسان این است که عملش منطبق با خاص امام زمانش باشد. تصور اینکه خدایا این کسی که من عاشقش هستم از من راضی است. اگر این نگاه محبت آمیز امام زمان رخ داد، آدم از زندگی‌اش کیف می‌کند. انشاءالله خداوند حضرات اهل‌بیت را از ما راضی قرار بدهد. «ما ظَهَرَ مِنْها وَ ما بَطَنَ» نگاه کند در آن خطاها ظاهر و باطن، منافی عفت داشته باشد، سرقت و دستیابی به مال دیگران، «وَ الزِّنَا وَ السَّرِقَهُ وَ کُلُّ مَا وَافَقَ ذَلِکَ مِنَ الْقَبِیحِ» هرچه از این قشر باشد، همه از فروع دشمنی ماست. همه از میوه‌های زهرآلودی است «فَکَذَبَ مَنْ زَعَمَ أَنَّهُ مَعَنَا وَ هُوَ مُتَعَلِّقٌ بِفُرُوعِ غَیْرِنَا» دروغ می‌گوید کسی که فکر می‌کند او با ماست و به شاخه‌های غیر ما دست زده است. از میوه‌های سمی استفاده می‌کند. یکوقت آدم‌ها به خودشان دروغ می‌گویند، ادای امام زمانی بودن درمی‌آورند. اگر دعای عهد داری، اگر اشک برای امام زمان داری، خوب است ولی اگر اجتناب از گناه نداری نمی‌توانی معنا بگویی. داروها همه با هم هستند. دارو بخوری و پرهیز غذایی نکنی فایده ندارد. امام زمان کامل کننده دین و امامت است، نسخه دین برای ما یک نسخه مجموع است. دوست داشتن و محبتمان را اگر طوری تعریف کردیم اندازه‌اش را بالا بردیم، بی رغبتی و بی میلی ما نسبت به گناه بیشتر می‌شود. وقتی می‌بینم امام زمان دوست ندارد، متنفر از گناه می‌شوم. زنده باد زندگی که نفرت از رذایل اخلاقی و گناه درونش باشد. با هر عملی امام‌ خود را ببینیم. چقدر آرزوی ملاقات با امام زمان را داریم. طی مسافت نسبت به حضرت حجت و دوری از گناه‌ها، انشاءالله رنگ خدایی پیدا کنیم.

شریعتی: «انّا غیر مهملین‏ لمراعاتکم و لا ناسین لذکرکم‏» شما ما را یادتان نمی‌رود، خدا کند ما هم در همه لحظات به یاد شما باشیم. طرح قربانی ما در ماه شعبان، فردا قربانی داریم، یک قربانی هم برای نیمه شعبان داریم. به نیت سلامتی امام زمان و همه مردم ایران قربانی خواهیم کرد، انشاءالله.

حاج آقای سعیدی: امام زمان حاضر است و ناظر ماست و ما تکالیف عظیمی داریم، «اللهم عجل لولیک الفرج» اصرار به خواستن فرج، زبانی نیست و حرکت به سوی ظهور است. آدمی باشیم که به درد امام زمان بخوریم و وقتی می‌گوییم بیا، بعضی دم در تعارف می‌کنند بفرمایید تو… یعنی نیایید… انشاءالله خدا ما را منتظر واقعی امام زمان و مشتاق امام زمان و کارگر و سربازش قرار بدهد. خدایا اعمال و رفتار و کارهای ما را امام زمانی قرار بده.

«والحمدلله رب العالمین و صلی الله علی سیدنا محمد و آله الطاهرین»

کارشناس برنامه : حجت الاسلام محمد سعیدی آریا
برنامه سمت خدا | تاریخ پخش: ۰۶-۰۱-۱۳۹۹

.