بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ
و صلّی الله علی محمدٍ و آله الطاهرین

ای نخستین بدر، هر شب دیدنت را دوست دارم *** آسمان در آسمان تابیدنت را دوست دارم
ای خدای خاک وقتی ابرها را می تکانی *** از درخت مرده خرما چیدنت را دوست دارم
دستهایت را همان اندازه که شمشیر می‌زد *** وصله وقتی می‌زند پیراهنت را دوست دارم
درد اگر بر شانه‌هایت بود، مرهم می‌نهادم *** آه از آن درد دگر نالیدنت را دوست دارم
دست‌های تو کلید رازهای سر به مهر است *** کمتر از آنم ولی فهمیدنت را دوست دارم
تو همان ماه دلیل آفتاب آخرینی *** گفتم ای بدر نخستین دیدنت را دوست دارم

آقای شریعتی: سلام می‌گویم به همه‌ی بیننده‌های خوبمان، خانم‌ها و آقایان. عزاداری‌هایتان قبول باشد. حاج آقای فرحزاد سلام علیکم.

حاج آقای فرحزاد: علیکم السلام و رحمه الله، خدمت‌ شما و همه‌ی‌ بینندگان عزیز عرض سلام و ادب و احترام داریم. ایام شهادت جانگداز مولیی الموحدین امیرالمؤمنین را تسلیت می‌گوییم که جان پیغمبر است. که پیغمبر فرمود: یا علی هرکس تو را بکشد، مرا کشته است. تو را دوست بدارد، مرا دوست دارد. جان و روح پیغمبر است. امیدواریم که بهترین برکات شب‌های قدر نصیب ما شده باشد. در روایت داریم روز قدر هم فضیلت شب قدر را دارد. انشاءالله این ساعت‌ها را قدر بدانیم که آنهایی که از غافله عقب ماندند، بهترین برکات نصیبشان شود.

آقای شریعتی: بحث ما خیر و برکت در زندگی بود، به یک عامل برکت ساز در زندگی رسیدیم. به مسأله تقوا رسیدیم.

حاج آقای فرحزاد: بسم الله الرحمن الرحیم. اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم. یک عامل مهم برای برکات معنوی و مادی تقوا است. اینکه آدم واقعاً حلال و حرام را رعایت کند و به یک معنا تقوا به معنی ترمز است. ترمز در وسایل نقلیه چه حالتی دارد. کنترل می‌کند. اگر ترمز را بردارند، تصادف اتفاق می افتد. حالت بازدارندگی و خویشتن‌داری در ما باشد که وقتی خدا گفت: نرو و نکن، ما ترمز کنیم. جایی که فرموده برو، اطاعت کنیم. یکی از برکات مهم تقوا این است که امیرالمؤمنین(ع) فرمودند: شرق و غرب عالم به این آیه چنگ بزنند، کفایت می‌کند. «وَ مَن یَتَّقِ اللَّهَ یجَْعَل لَّهُ مخَْرَجًا، وَ یَرْزُقْهُ مِنْ حَیْثُ لَا یحَْتَسِبُ وَ مَن یَتَوَکلَ‏ْ عَلىَ اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُه‏» (طلاق/۲ و۳) خدا وعده‌ی بی چون و چرا داده که هرکس با خدا و تقوا باشد، خدا او را از بن‌بست‌ها نجات می‌دهد و رزق و روزی او را از راه‌هایی که گمان ندارد برای او می‌رساند. وقتی آدم به تقوا رسید، می‌فهمد خدا همه کاره است. کسی که به خدا توکل کند، خدا او را کفایت می‌کند.

روایت زیبایی در نهج‌البلاغه است که امیرالمؤمنین(ع) فرمودند: «وَ لَوْ أَنَّ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرَضِینَ کَانَتَا عَلَى عَبْدٍ رَتْقاً ثُمَّ اتَّقَى اللَّهَ لَجَعَلَ اللَّهُ لَهُ مِنْهُمَا مَخْرَجاً» (شرح نهج‌البلاغه/ج۸/ص۲۵۲)

یکی از چیزهایی که ما مراجعه داریم، این است که می‌گویند: حاج آقا ما به خنسی خوردیم. در هر اموری دست به هر چیزی می‌زنیم خاک می‌شود. قرض‌هایمان ادا نمی‌شود. مشکلات مادی‌مان برطرف نمی‌شود. هم در زمین و اقتصاد بر ما بسته است. هم در آسمان بسته است. حال دعا نداریم، خدا جواب ما را نمی دهد. روح و جسممان مریض است. پاسخ این سؤال را حضرت امیر فرمودند که: یا اباذر! اگر تمام درهای آسمان و زمین به روی کسی بسته باشد. نه بالا راه دارد برود و ناله بزند، نه پایین برود که رزق و روزی‌اش برسد. این بنده با خدا معامله کند. بگوید: خدایا می‌خواهم حرف تو را گوش کنم. بگو چه کنم! تسلیم شود. چه تسلیم در امور تقدیرات، چه تسلیم در امور امر و نهی خدا. دوای سوز، ساز است. سوزش با سازش از بین می‌رود. یعنی وقتی شما ساختی و تسلیم خدا شدی، خدا می‌گوید: من در آسمان و زمین را به رویت باز می‌کنم. تقوا پیشه کنیم و حرف خدا را گوش کنیم. اشخاصی با پدر و مادر و فامیل قهر هستند. این قطع رحم رزق و روزی را می‌بندد. می‌گوید: من عارم می‌شود بروم آشتی کنم. اینجا باید خودت را بشکنی. اگر می‌خواهید درهای آسمان و زمین به روی شما باز شود، راهش تقوا است.

شب‌های قدر یک شست‌وشوی عمومی برای همه است. حالا که این درهای عنایت باز شده اینها را قدر بدانیم. در این چند روز باقیمانده از این سفره حداکثر استفاده را ببریم. بندگی و تقوا را تمرین کنیم. «أَنَّ اللَّهَ مَعَ الْمُتَّقینَ» (بقره/۱۹۴) خدا با اهل تقوا است. روایت زیبایی است که از پیغمبر خدا(ص) است که فرمود: یک خصلتی هست که اگر کسی این خصلت را در خود ایجاد کند، دنیا و آخرت در اختیار اوست. در آخر هم رستگاری و سعادتمندی و فوز در بهشت نصیب او می‌شود و آن تقوا است. اینکه به گناه رسیدیم خود را نبازیم. به پول حرام رسیدیم خودمان را نبازیم. سفارش همه انبیاء و اولیا روی تقوا بوده است. حضرت فرمودند: اگر کسی می‌خواهد، عزیزترین انسان‌های عالم باشد، تقوا پیشه کند. من ضمانت می‌کنم دنیا و آخرت در اختیار اوست و در دلها جا باز می‌کند.

داستان حضرت یوسف(ع) یک نمونه قرآنی است. برادرهای حضرت یوسف حسادت کردند و قطع رحم کردند و بی‌تقوایی کردند. به قحطی خوردند و گرفتار شدند. به گدایی افتادند و در خانه یوسف آمدند. «یا أَیُّهَا الْعَزیزُ مَسَّنا وَ أَهْلَنَا الضُّرُّ وَ جِئْنا بِبِضاعَهٍ مُزْجاه» (یوسف/۸۸) همینطور که تقوا عزت می‌آورد، گناه و معصیت هم ذلت می‌آورد. خدایا به طاعت و بندگی مرا احیا کن و مرا به معصیت و گناه خوار نکن. کسانی که نمی‌توانند زیبایی کسی را ببیند، جایگاه کسی را ببینند زمین می‌خورند. برادرهای یوسف زمین خوردند و نزد یوسف رفتند و گفتند: ما بیچاره هستیم. به ما صدقه بده. «إِنَّ اللَّهَ یَجْزِی الْمُتَصَدِّقینَ» (یوسف/۸۸) حضرت یوسف تقوا پیشه کرد. خدا او را عزیز مصر کرد. حتی عزتش به جایی رسید که سال اول مردم هرچه سرمایه داشتند دادند از حضرت یوسف گندم خریدند. سال دوم خدایشان را هم فروختند، برده حضرت یوسف شدند. کسی که خود غلام و برده بود، تقوا پیشه کرد و عزیز مصر شد.

آنهایی که به خاطر بلا و فقر و نداری، نماز و روزه و عبادت را کنار می‌‌گذارد، خدا بلاهای حضرت ایوب را نشان او می‌دهد. می‌گوید: تو بلا داشتی یا حضرت ایوب؟ او هم انسان بود. زلیخا قصد گناه کرد، ولی طرفش پاک بود و فرار کرد. بعد پیر شد و زمین‌گیر شد و بیچاره شد. بعد از اینکه توبه کرد و پشیمان شد، جوان شد و همسر یوسف پیامبر شد.

روایت داریم امام سجاد(ع) می فرماید: در زمان گذشته یک نفر آدم خیلی بی‌باکی در گناه کردن بود. به حدی که هر کجا دستش می‌رسد از فحشا و منکر انجام می‌داد. یک قافله‌ای مسافرت رفتند، در مسیری که با کشتی می‌رفتند، دریا طوفانی شد و کشتی اینها قطع شد. خانمی در این کشتی سوار بود، به تخته پاره‌ای چسبید و از غرق شدن نجات پیدا کرد. این باد او را به جزیره‌ای بود. چند روزی را در جزیره ماند، کسی که از شهر و آبادی دور افتاد و در آن جزیره زندگی می‌کند، قیافه‌ی خیلی بدی پیدا کرده بود. آن آدم معصیت کار به این خانم رسید. گفت: جنی یا انس؟ گفت: انس هستم. گفت: چرا این ظاهر را داری؟ داستانش را تعریف کرد. خواست به این شخص دست درازی کند. اگر یک نفر محکم بایستد، طرف مقابلش هم خوب می‌شود.

زمانی دختر خانمی خدمت آقای دولابی آمد و گفت: جوانی عاشق من شده است، می‌گوید: تو خیلی زیبا هستی. ایشان فرمودند: به او بگو از من زیباتر خیلی هست. پیام هایی بده که او را از سر خودت باز کنی و هم او را نشانش بدهی. که یوسف هم همین کار را کرد.

مرحوم شیخ رجبعلی خیاط یک شب در زمستان از منزل بیرون آمد، مسجد برود. کنار پیچ کوچه یک نفر در برف‌ها ایستاده و روی شانه‌اش هم برف نشسته بود. نزدیک آمد دید یک جوانی است. گفت: اینجا چه می‌کنی؟ با چشم و صورتش به خانه‌ای اشاره کرد. گفت: معشوق من در این خانه است. از فراق او طاقت ندارم. می‌گویند: شیخ رجبعلی منقلب شد، تا چند وقت ناله می کرد. که این عاشق یک دختری شده، سرما و سختی را متوجه نمی‌شود. گفت: عشق مجازی اینقدر استقامت می‌آورد، عشق حقیقی چه خواهد کرد!!!

خانمی که در جزیره گیر کرده بود، به این مرد لا ابالی گفت: این کار را نکن، من آلوده نشدم. وقتی آماده گناه شد، دید بدن این خانم می‌لرزد. گفت: چرا می‌لرزی؟ اینجا کسی نیست. گفت: خدای من اینجاست. آن کسی که من و تو را خلق کرده است، ناظر است. این حرف آنچنان بر او اثر کرد و او را از این رو به آن رو کرد. خانم را رها کرد و توبه کرد و به سمت آبادی‌اش برگشت. در مسیر برگشت به یک عابدی رسیدند. هوا خیلی گرم بود. عابد به این جوان گفت: گرما اذیت می‌کند، ای کاش دعا کنیم ابری بیاید و از این تابش خورشید راحت شویم. عابد دست به دعا برداشت و این هم آمین گفت. دعا مستجاب شد و ابری آمد. به نزدیک آبادی رسیدند، عابد می‌خواست به یک سمت آبادی برود، شخص نادم و پشیمان هم به سوی دیگر برود. با هم وداع کردند. یکوقت عابد دید که ابر روی سر این جوان در حرکت است. عابد فکر کرد دعای خودش مستجاب شده است. فوری برگشت گفت: شما چه کردی که یک عمر عبادت کردم، اما تو از عابدها جلو زده‌ای؟ گفت: من یک عمر گناه و معصیت کردم. اما گناه آخر مرا منقلب کرده است. داستان را تعریف کرد و گفت: این منقلب شدن من، مرا مستجاب الدعوه کرده است. اگر کسی واقعاً توبه کند، دنیا و آخرت در اختیار اوست.

یکی از دوستان ما سر قبر حمال رفته بود. گفت: چنان احساس آرامشی به ما دست داد که الآن هم که بعد از مدت‌ها یاد می کنم، هنوز احساس آرامش می‌کنم. در تبریز یک نفر کارگر ساده بوده که حمّالی می‌کرده است. بار می‌برده است. ولی آدم صاف و پاکی بوده است. امام صادق فرمود: ترک یک لقمه حرام در نزد من بالاتر از دو هزار رکعت نماز مستحبی است. حمال کسی بود که مال حرام نمی‌خورد، دروغ نمی‌گفت، دزدی و خیانت نمی‌کرد، واقعاً پاک بوده و پاک زندگی کرده است. نقل کردند که این حمال یک روز همانطور که می‌رفته، یک بچه خردسالی دیده که نزدیک پنجره است و یکباره به سمت پایین پرت می‌شود. خیلی وحشت می‌کند. دست به دعا برمی‌دارد می‌گوید: ای خدا این بچه را حفظ کن. بچه در هوا معلق می‌ماند. بچه را بغل می‌‌کند و روی زمین می‌گذارد. اطرافیان می‌گوید: آقا کرامت کردی! معجزه کردی! گفت: نه من کرامت و معجره نکردم. گفتند: تو گفتی: خدایا این بچه را نگهدار، دعایت مستجاب شد. گفت: این هنر نیست. من چهل سال، هفتاد سال حرف خدا را گوش دادم. اینکه یکبار خدا حرف بنده را گوش بدهد، تعجب دارد؟! خداوند متعال فرموده: من مطیع کسی هستم که حرف مرا گوش بدهد. پیغمبر خدا فرمود: اگر در وجود کسی ملکه تقوا ایجاد شود، دنیا و آخرت در اختیار اوست. امیدواریم به برکت ماه رمضان، در کلاس درس خدا قبول شویم و نمره خوب بگیریم و جزء متقین واقعی شویم.

آقای شریعتی: انشاءالله زندگی همه ما منور به نور صلوات باشد، معطر به عطر آیات قرآن کریم. حاج آقای فرحزاد نکته صلوات و اشاره قرآنی امروز را بفرمایند.

حاج آقای فرحزاد: در روایت داریم که پیامبر عظیم الشأن فرمودند: دیدم مردی از امت من می‌خواهد از پل صراط عبور کند، ولی آلوده است. گاهی به زانو می‌افتد و گاهی آویزان می‌شود. ولی صلوات‌هایی که در دنیا برای من فرستاده است، آن صلوات‌ها به داد او رسید و او را نجات داد.

در آیه ۱۵۳ سوره انعام خداوند می‌فرماید: « وَ أَنَّ هَاذَا صرَِاطِى مُسْتَقِیمًا فَاتَّبِعُوهُ وَ لَا تَتَّبِعُواْ السُّبُلَ فَتَفَرَّقَ بِکُمْ عَن سَبِیلِهِ» در روایت داریم که پیغمبر(ص) یک موقع با انگشت مبارکشان روی زمین خطی کشیدند، بعد هم خط‌های متفرق و انحرافی از کنار این خط اصلی کشیدند فرمودند: این خط مستقیم صراط مستقیم است. صراط مستقیم یک حقیقت است. حق یک چیز است. ولی این صراط‌های انحرافی، صراط‌های باطل است. صراط مستقیم صراط خداست و صراط قرآن است. تجسم آن در وجود نازنین علی (ع) است که در روایت داریم «اهدنا الصراط المستقیم» که در سوره حمد دائم تکرار می‌کنیم، پیغمبر خدا فرمود: منظور از صراط مستقیم، صراط علی بن ابی طالب(ع) است.

همانطور که گفتیم سرچشمه همه برکات و خوبی‌ها و فوز دنیا و آخرت تقوا است، یکی از راه‌هایی که ما را به تقوا می‌رساند، اتصال به امام المتقین است. حضرت امیر(ع) این آیه را زیاد می‌خواندند: «رَبَّنا هَبْ لَنا مِنْ أَزْواجِنا وَ ذُرِّیَّاتِنا قُرَّهَ أَعْیُنٍ وَ اجْعَلْنا لِلْمُتَّقینَ إِماماً» (فرقان/۷۴) حضرت می‌فرمایند: فرزندان و همسران ما را روشنی چشم ما قرار بده و ما را برای متقین امام قرار بده.

یکی از راه‌های رسیدن به تقوا الگو قرار دادن مولا علی(ع) است. هم در مقام عمل و رفتار و هم در توسل و دعاها، هرچقدر بتوانیم محبت امیرالمؤمنین را شعله‌ور تر کنیم، و دنبال روی از حضرت بیشتر داشته باشیم، ما را به این مقصد رهنمون می‌کند. ریشه تقوا در اهل‌بیت و امیرالمؤمنین و پیغمبر خداست. اتصال به اینها این تقوا را در ما ایجاد و قوت می‌بخشد.

محدث قمی نقل کردند که ابن عباس می‌‌گوید: من سلمان فارسی را خواب دیدم. دیدم در یک قصر و کاخ بسیار با شکوهی هست. به سلمان گفتم: چگونه به این مقام رسیدی؟ سلمان فرمود: چیزی که مرا به این جایگاه رساند محبت مولا امیرالمؤمنین و پیروی امیرالمؤمنین بود. ما هم باید دوست داشته باشیم، هم پیروی کنیم.

یکی از چیزهایی که حضرت امیر در زندگی‌شان خیلی مواظبت داشتند، این بود که آزار و اذیت به کسی نرسانند. حضرت امیر مظهر عدل بودند. حاضر نبودند به کمتر کسی اجحاف شود.

در زمان حکومت ایشان لشگر معاویه حمله کردند، یک زینت از پای یک زن یهودی که در ضمه مسلمان‌ها بود، غارت کردند. وقتی به حضرت خبر دادند، آنقدر ناراحت شدند که فرمود: اگر مسلمانی به خاطر این موضوع جان بدهد، جا دارد. یعنی نباید راضی به ظلم و خیانت باشیم. این ظلم‌هایی که در کشورهای فلسطین و بحرین و… می‌شود، ما نباید راضی به ظلم باشیم. خودمان هم مواظب باشیم به اطرافیان ظلم نکنیم.

حضرت امیر(ع) در خطبه ۲۲۴ نهج‌البلاغه تعبیر عجیبی دارند نسبت به اینکه آدم ظلم نکند و ظالم نباشد. می‌فرماید: «وَ اللَّهِ لَأَنْ أَبِیتَ عَلَى حَسَکِ السَّعْدَانِ مُسَهَّداً أَوْ أُجَرَّ فِی الْأَغْلَالِ مُصَفَّداً أَحَبُّ إِلَیَّ مِنْ أَنْ أَلْقَى اللَّهَ وَ رَسُولَهُ یَوْمَ الْقِیَامَهِ ظَالِماً لِبَعْضِ الْعِبَادِ وَ غَاصِباً لِشَیْ‏ءٍ مِنَ الْحُطَامِ» خیلی تعبیر عجیبی است. مولا امیرالمؤمنین قسم می‌خورد. با اینکه قسم کراهت دارد جز در موارد مجبوری، می‌فرماید: به خدا قسم اگر من علی را برهنه کنند و روی خار مغیلان بتابانند، یا در غل و زنجیر کنند و روی زمین بکشند ولی در مقابل این بگویند: کسی را آزار بده و ظلم و خیانت کن، مال کسی را چپاول کن، بیت المال را حلال و حرام کن، شکنجه شدن در دنیا برای من بهتر از این است که در روز قیامت خدا را ملاقات کنم در حالی که به بعضی از بنده‌ها ظلم کرده باشم یا حق کسی را پایمال کرده باشم. حضرت فرمودند: «وَ اللَّهِ لَوْ أُعْطِیتُ الْأَقَالِیمَ السَّبْعَهَ بِمَا تَحْتَ أَفْلَاکِهَا عَلَى أَنْ أَعْصِیَ اللَّهَ فِی نَمْلَهٍ أَسْلُبُهَا جُلْبَ شَعِیرَهٍ مَا فَعَلْتُهُ وَ إِنَّ دُنْیَاکُمْ عِنْدِی لَأَهْوَنُ مِنْ وَرَقَهٍ فِی فَمِ جَرَادَهٍ تَقْضَمُهَا مَا لِعَلِیٍّ وَ لِنَعِیمٍ یَفْنَى وَ لَذَّهٍ لَا تَبْقَى‏» (نهج‌البلاغه/ص۳۴۶) به خدا قسم اگر هفت طبقه از آسمان و زمین را به من علی بدهند، ریزترین ظلم‌ها را بکنم، یک پوست جویی را از دهان مورچه‌ای را به ناحق بیرون بکشم، والله این کار را نمی‌کنم. ما در این حد نمی‌توانیم باشیم ولی ظلم‌ها سنگین به فامیل و بستگان و دیگران نکنیم.

بزرگی به من فرمودند: فلانی دغدغه من این است که هیچوقت آه مظلومی پشت من نباشد. در چنین صورت رستگار هستیم. امیدواریم به برکت امیرالمؤمنین(ع) که مظهر عدالت و احسان و راستی بودند، ما هم جزء باتقواها و اهل عدالت و احسان باشیم، از ظلم بیرون بیاییم و در مسیر بندگی خدا قرار بگیریم.

خدا را قسم می‌دهیم که از بهترین برکات این ماه همه ما را بهره‌مند کند، ما را جزء روزه‌داران واقعی قرار دهد.

«السلام علیک یا ابا محمد یا حسن بن علی و السلام علیک یا ابا عبدالله»

آقای شریعتی:

از باده دل نگه دل مرا خراب کن ***بر تاک مانده‌ایم تو ما را شراب کن
الحمدلله رب العالمین و صل الله علی سیدنا محمدٍ و آله الطاهرین.

کارشناس برنامه: حجت الاسلام و المسلمین حبیب الله فرحزاد
برنامه سمت خدا | تاریخ پخش : ۱۳۹۳/۰۴/۳۰

.