بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیم

سلام ای باران فراگیر، سلام ای ابر سایه گستر، سلام ای خبری که قطعی است، سلام بر تو، سلام چون ایستاده ای هر جا و هر لحظه، سلام بر تو چون می نشینی بر هر خاک و هر گونه، سلام آنگاه که قدم می زنی، سلام آنگاه که به نماز می ایستی، سلام آنگاه که به رکوع می روی، سلام آنگاه که سجده می کنی، سلام آنگاه که بزرگی خدا را فریاد می کنی، سلام آنگاه که گل واژه استغفار را به زبان می آوری، سلام برتو سلامی دلی که جز به پنجره نگاه مهرآمیزت دخیل نبسته است، سلام چشمی که جزء آمدنت را امید ندارد، سلام دلخسته ی امیدوار، سلام درمانده ی منتظر، سلام سلام کننده ای که خداحافظی نمی کند با تو که همیشه هستی و هیچگاه غایب نبوده ای، ای صاحب سلام، و سلام مخصوص و ویژه به مردم سرزمینی که دعای اللهم عجل لولیک الفرج روی زبانشان است.

سوال: خیلی خوب است که آدم بتواند آن محبوب پنهانی و آن معشوق آسمانی را ببیند خیلی ها آرزوی دیدن امام زمان (ع) را دارند در خواب و یا در بیداری. خیلی ها دنبال یک دستور می گردند آیا ذکر خاصی است و یا عمل خاصی است که ما بتوانیم امام زمانمان را ببینیم و چشممان به جمال او روشن شود. بعضی گفتند چهل شب شما به جمکران بروید و یا چهل شب به مسجد سهله بروید فلان ذکر و دعا و  عمل خاص را انجام بدهید، شما می توانید امام زمان (ع) را ببینید، آیا واقعاً اینطور است یا خیر؟

پاسخ: این سوال رایجی است که متدینین و دوستداران امام زمان (ع) می پرسند. ابتدا دو نکته را عرض کنم. نکته اول اینکه در عین حال اینکه دیدن امام زمان (ع) و هر کدام از معصومین و اولیاء بزرگ الهی یک سعادت بزرگ است و یک آرزوی است که هر مومنی دارد و به یقینش می افزاید، اما در عین حال واقع مطلب اینکه نباید این را هدف تلقی کرد و جوری باشد که همه هم و غم ما رویت فیزیکی و دیدن آن بزرگوار باشد. این را انصافاً در ابتدا باید در نظر بگیریم. ببینید در زمان معصومین خیلی ها بودند که اینها را می دیدند و در کنار آنها بودند ولی در دل آنها جا نداشتند و از آنطرف کسانی هم بودند که دور بودند ولی در دل معصوم جای داشتند. اویس قرنی معروف بود، با اینکه پیغمبر اکرم (ص) را ندید، یکبار از مادرش اجازه گرفت که از یمن برای دیدن پیغمبر بیاید و بدلیل مسافرت حضرت، نتوانست در مدت خاصی که به مادرش قول داده بود، ایشان را ببیند. وقتی پیامبر آمد فرمود: بوی خدا را از طرف یمن می شنوم. ضربالمثل در یمنی پیش منی از اینجاست که او در یمن است ولی در دل پیامبر است. مالک اشتر از امیرالمومنین (ع) دور می شد به سمت مصر می رفت برای اینه باری از دوش امام بردارد، او در دل امیرالمومنین (ع) جای داشت. ولی کسانی بودند کنار حضرت امیر و نه تنها یار نبودند، بلکه خواری جلوی پای او بودند. پس دیدن فیزیکی حضرت هدف نیست و در روز قیامت نمی پرسند که تو چرا ندیدی؟ بازخواست نمی کنند چون ما مامور به این امر نیستیم، انچه که بازخواست می کنند کسب رضایت حضرت است، تحت ولایت و سرپرستی او زندگی کردن است و مطیع اوامر او و دین بودن است. این امور را از او می پرسند. خلاصه این نکته را در یک جمله زیبای مرحوم آقای بهلول که فرمودند بیش از آنی که توی چشم حضرت خودت را جا بدهی، خودت را در دل او جا بده.

نکته دوم اینکه آن دستورالعملهایی که نقل شده مثل بیتوته چهل هفته در مسجد جمکران یا سهله و یا بعضی اذکار، باید بدانیم اینها الزام آور نیست بر حضرت که الزاماً جوری شود که در چنگ دیدار ما بیاید. اصلاً در زمان غیبت کبری مصلحت غیبت اینچنین اقتضاء می کند که دیدن حضرت به اختیار حضرت است و هر کس هم هر چقدر کارهایی را انجام دهد با این وجود چه بسا دیدن و ملاقات صلاح نیست. در زمان حضور معصومین شخص خدمت معصوم برای دیدن و یا سوال کردن می رود مثل الان که خدمت یک عالمی و بزرگی و یا متدینی می روید، ولی در زمان غیبت این الزام آور نیست و فرد آن کارها را انجام بدهد و به نتیجه نرسد، گله مند شود. مهمترین ذکری که می تواند انسان را به ارتباط با حضرت و احیاناً ارتباط دیداری مشرف کند، ذکر عملی است یعنی واقعاً انسان عامل و متدین باشد و دستورات دین و محکماتی که به عنوان وظیفه بر دوش او است، او را انجام بدهد. دنبال ذکر عجیب و غریب نگردید و به تعبیری از آیت الله بهجت، بعضی دنبال ذکری هستند که نه خدا، نه پیامبر و نه امام گفته، ولی اگر به او بگویید که در قرآن آمده این عمل را انجام بدهید می گوید این را که می دانستیم و این را خیلی مهم تلقی نمی کند. اتفاقاً در اینها نکته ها است. بنابر این مهمترین ذکر، ذکر عملی است. باید عمل کند و در عمل نشان دهد که به یاد او هستم. پدر آیت الله سیستانی که الان در عراق هستند، پدرشان سید محمد باقر سیستانی از خوبان مشهد بود. ایشان یک خاطره معروف دارند. ایشان ختم زیارت عاشورا را در مشهد شروع کرده بود. یکی از چیزهایی که در برآوردن حاجات و از جمله حاجت تشرف موثر است، چله زیارت عاشورا است که یا چهل روز و یا چهل هفته مداومت داشته باشد. ایشان چهل هفته به نیت این حاجت که به خدمت حضرت برسد، این زیارت عاشورا را به صورت سیار در مساجد مشهد می خواند. هفته چهلم بود که امید داشت خبری شود. ایشان می گوید من آخرهای زیارت عاشورا که شد یک چیزی یکی از منازل اطراف حس کردم که نوری است. سریع زیارت عاشورا را تمام کردم و به سمت آن منزل دویدم. نزدیک که شدم دیدم صدای شیون و گریه می آید متوجه شدم کسی از دنیا رفته، ولی من دنبال آن نور می گردم. تسلیت گفتم و وارد منزل شدم. به یک اتاقی وارد شدم که جنازه متوفی وسط آن اتاق بود و یک پارچه روی آن کشیده بودند و در بین چند نفر دیدم حضرت نشسته و دیگران او را نمی شناختند. من عرض ادبی کردم و نزدیک که شدم، من فقط شنیدم که فرمودند فلانی چله گرفتن نمی خواهد مثل این خانم مسلمان باشید خودمان سراغتان می آییم. این خانم کسی بود که در کشف رضاخان که حجاب را از سر خانمها برداشته بودند، این خانم هفت سال از منزلشان بیرون نیامدند و آذوقه اشان را یک جوری تهیه می کردند و رفت و آمد از داخل خانه از زیرزمینها به خانه های دیگر یک راهی باز کرده بودند، انجام می شد. این همان ذکر عملی است. اگر بتواند در کسب و کار، بازار، تحصیل، خانه، خانواده و ارتباطات مسلمان بودن خودش را عملاً نشان بدهد این مهمترین چیز برای جلب توجه و احیاناً در صلاحیت های لازم پیدا شدن برای تشرف حضرت است. در مفاتیح این آمده کس که بخواهد اولیای الهی را ببیند می تواند فهرست را ببیند و چیزهای دیگر که صلاحیت های لازم پیدا شدن برای تشرف حضرت است، ولی الزام آور برای حضرت نیست مثل چله زیارت عاشورا و مسجد جمکران رفتن و صلوات زیاد هدیه کردن به حضرت که از چیزهایی است که ذکر محبوب برای معصومین است. اینها اموری است که گفته شده ولی بهترین ذکر همان ذکر عملی است.

سوال: در روایت داریم از پیغمبر اسلام که فرمودند: من مات و لم یعرف امام زمانه مات میته جاهلیه، هرکس بمیرد و امام زمان خودش را نشناسد به مرگ جاهلی مرده است. معرفت یعنی چی؟ ایا صرف اینکه ما نسب حضرت را می دانیم و می دانیم که امام دوازدهم است و ویژگیهای حضرت را، معرفت صدق می کند و یا معرفت یک چیزی ورای این حرفها است که شاید ما کمتر به آن توجه می کنیم.

پاسخ: ما یک علم داریم و یک معرفت. علم همان اطلاعات ذهنی است که با مطالعه و شنیدن و خواندن تحصیل می شود، اما معرفت علم قلب است یعنی باور و یقین قلبی که انسان از صمیم قلب و از ته دل چیزی را قبول داشته باشد. معرفت یک نوع نورانیت در دل است از جنس باور و عقیده است که طریقه بدست آوردن این معرفت صرفاً مطالعه کردن و کلاس رفتن نیست، آنها می تواند مقدمه باشد، ولی عمده چیزی که باعث بدست آوردن این معرفت می شود. معرفت امام نه فقط بدانم او فرزند کی است و نه فقط فضایل او را بدانم، بلکه باور داشته باشم او کسی است که در روایتی از امام صادق (ع) است فرمود: پایین ترین معرفت آن است که تو باور داشته باشی که معرفت داشته باشی او مثل پیغمبر اطاعتش واجب است، تسلیم او بودن اوحق ولایت و سرپرستی بر ما دارد چون از ما عالمتر به مصالح ماست و از ما مهربانتر است و از این جهت ولایت را در آنها گذاشته و از این جهت اولی هستند به خود ما نسبت به ما. آن چیزی که باعث بدست آمدن این معرفت می شود آن صرفاً عمل است. ما در روایت داریم و در قرآن هم است: واعبد ربک حتی یأتیک الیقین (سوره حجر-آیه ۹۹) بندگی کن تا به یقین برسی. در روایتی از امام کاظم (ع) که فرمود معرفت از راهی بدست نمی آید مگر با عمل. مقصود از عمل این است که دستورات امام زمان (ع) جدای از دستورات معصومین و قرآن که نیست، بنابر این آن کتابچه دستورات حضرت در دست ماست. قرآن، احکام و اخلاق دین چیزهایی است که در اختیار ماست و بسیاری از آنها را ما می دانیم. ما در یک فرهنگی بزرگ شدیم که با ما عجین شده است  و انطور نیست که نسبت به خواسته های حضرت بیگانه باشیم. اگر همان مقدار از محکمات و مسلمات که می دانیم، عمل کنیم، آن معرفت را بدست می آوریم. ما پاک بودن و پاک زیستن و دستورات و واجبات را انجام دادن را نمی دانیم و از محرمات چشم پوشیدن، همین ها را عمل کنید، مسلماً آن معرفت بدست خواهد آمد.

امام زمان (ع) فرمود: به راستی علم ما به اوضاع شما احاطه دارد و هیچ چیز از احوال شما بر ما پوشیده نیست و نسبت به لغزشهایی که از شما سر می زند، شناخت داریم. بعضی از اعمال و رفتارها هستند که حضرت آزرده می شوند و یک وقت که کار خوب انجام می دهیم و به سمت عمل می رویم و یک دیندار واقعی می شویم حضرت خوشحال می شوند.

سوال: ما می دانیم که اعمال صالح باعث خوشنودی امام زمان (ع) می شود. آیا بطور خاص در بیان آن حضرت از عمل خاصی نام برده شده یا خیر؟

پاسخ: بطور عام آن اعمالی که در دین توصیف شده و باعث خوشنودی و رضایت خداوند متعال شده، طبیعتاً و بدون تردید باعث خوشنودی امام زمان (ع) هم خواهد شد. در تشرف یک از بزرگان که خدمت حضرت رسیده بودف حضرت فرموده بود هر چه بنده تر باشید ما شما را بیشتر دوست داریم، ما شما را برای خودمان نمی خواهم، بلکه شما را برای خدا می خواهم. امیرالمومنین (ع) در نهج البلاغه دارند که من شما را برای خدا می خواهم شما را می خواهم که مشتری خدا شوید نه مشتری من و اگر هم می گویم اطاعت من را کنید چون من حرف از خدا می زنم. پس هر چه بنده تر باشید بیشتر حضرت راضی تر و خشنود می شود. در یک طوقه ای که وجود مبارک امام زمان (ع) به شیخ مفید دارند یک تعبیر گویایی دارد. امام فرمودند: اگر شیعیان ما یک دل و یک پارچه با همدیگر وفا می کردند به آن عهدی که با ما داشتند، دیدار ما با آنها عقب نمی افتاد، آنچه که ما را محبوس و پنهان کرده است که همان چیزهای ناپسندی است که ما از شیعیان می بینیم. این عهد در زیارت سرداب امام ذکر شده است که آقا من تمام مالم، جانم و خانواده ام و آبرویم و تمام سرمایه هایم در اختیار خاص شما و آنچه که در دستور شماست یعنی هیچ چیزی را بر شما و خواسته های شما مقدم نکنم و اگر دنبال کار خودم باشم در اولویت دوم است، اول دنبال کار شما باشم. این عهدی که دارم این است که امام من بر من مقدم باشد. ببینید با این تعبیر حضرت بطور عامی آنچیزی که حضرت را خوشحال می کند وفای به عهد است. شما هفته قبل سوالی کردید اهمیت نماز را خیلی ها می دانند اما چکار کنیم بچه هایمان نمازخوان بشوند؟ بطور مسلم اولین قدم برای والدین این است که خودشان نماز را جدی بگیرند و فضای خانه را آماده می کنند مثل کم کردن صدای تلویزیون و یا آن را خاموش می کنند و همه می دانند اول وقت یک اتفاقی در خانه ما افتاده است و همه این را می فهمند. یا وقتی قطرات اشک را در چشم پدر و مادرش می بیند در موقعی که دعا می کند و یا قرآن می خواند، این بزرگترین تربیت برای آن بچه است. بچه های ما آن چیزی نمی شوند که ما می خواهیم، بلکه آن چیزی می شوند که ما هستیم. بنابر این اگر ما آموزه های دین را جدی بگیریم، همین باعث تربیت بچه ها می شود و این چیزی است که امام زمان (ع) را خشنود می کرد. بطور خاص در روایات داریم آنچیزی که باعث مسرت معصومین می شود این است که شما دست یک افتاده ای را بگیرید. این افتاده، فقط افتاده مالی نیست، بلکه افتاده فکری هم است. مومنی که گاهی دچار شک و تردید می شود و یک جاهایی شاید در زندگی کم بیاورد و تو می توانی با یک کم وقت گذاشتن و صحبت کردن او را تقویت کنی. روایتی است که شخص کشاورزی خدمت امام صادق (ع) رسید و گفت من مشکل مالی دارم، حاکم اهواز از شیعیان شماست یک توصیه ای کنید مرا رعایت کند و مالیاتی که برای من داده اشتباه است و من این مقدار را ندارم. امام یک کاغذی نوشت که برادر دینی ات را خوشحال کن، خدا تو را خوشحال می کند. وقتی این کشاورز پیش حاکم رفت، کار این را راه انداخت و خیلی کمکش کرد. یکسال بعد این کشاورز پیش امام برگشت و شروع به توصیف اینکه حاکم چه خدماتی داد، امام صادق (ع) فوق العاده خوشحال شد. این کشاورز گفت مثل اینکه شما هم خیلی خوشحال شدید. حضرت فرمود: خدا و رسول را خوشحال کرد و قبل از اینکه تو خوشحال شوی ما خوشحال می شویم. وقتی شما به یک بچه احترام کنید اول پدرش خوشحال می شود. بنابر این اگر دست مومنین و افتادگان را بگیرید، فوق العاده موجب مسرت امام زمان (ع) و دعای امام در حق این شخص می شود. طوقه به معنی همان نامه است منتها از نظر لغوی به معنی پاورقی کتاب و پای چیزی حاشیه زدن است. اما طوقه به معنی خود نامه است و مقصود از طوقعات امام زمان (ع) که حدود ۸۰ تا از نامه ای است که در زمان غیبت صغری و کبری امام به نواب خودشان و یا به بعضی از فقها و بزرگان و علما مثل شیخ مفید نوشته اند و الان در دسترس است.

از حضرت نقل شده است که فرمود ما در رعایت حال شما کوتاهی نمی کنیم و شما را فراموش نمی کنیم، اگر جزء این نبود گرفتاریها بر شما فرود می آمد و شما را ریشه کن می کرد، پس تقوی خدای بزرگ را پیشه سازید.

دعا می کنیم برای آمدنش، آمدن همان کسی که مژده باران سبز شالی هاست، خدا کند که بیاید، همین حوالی هاست.

سوال: خیلی ها این سوال در ذهنشان مطرح است که حضرت در کجا سکونت دارند؟ صحبت از جزیره خضراء می شود، آیا این جزیره محل سکونت حضرت است؟ آیا محل سمونتی برای ایشان بیان شده است یا خیر؟

پاسخ: فیض کاشانی می گوید: گفتم که از که پرسم جانا نشان کویت، گفتا نشان چه پرسی آن کوی بی نشانست. حضرت آنجور نیست که جای مشخصی داشته باشد. در دعای ندبه است: لیت شعری این استقرت بک النوی: ای کاش می دانستم کجایی؟ واقعیت بحث جزیره خضراء که بعضی مطرح کردند محل سکونت اولاد و یاران خاصی از حضرت و گاهی خود حضرت است، هیچ سند روایی ندارد و ما در هیچ روایتی اسمی از جزیره ای به نام خضراء که حضرت و اولادش در آن باشند، اصلاً وجود ندارد. جزیره خضراء داستانی است که مرحوم مجلسی هم این را ذکر کرده است ولی در کتب معتبر ندیدم و از قرن هفتم هجری یعنی هفتصد سال بعد از معصومین این داستان وارد کتب ما شده است و آن هم نه در کتب معتبر ما که شخصی به نام علی فاضل مازندرانی می گوید من چند روزی به جزیره رفتم که در اقیانوس اطلس بود و فرزندان حضرت را آنجا یافتم، که این داستان دارای تناقضات و حتی تحریف قرآن است و بیشتر علمای ما هم آن را نپذیرفتند. فقط یک تعبیر زیبا از آیت الله بهجت که خیلی شیرین است که فرمودند خضراء به معنی سبز است و  جزیره خضراء آن دلی است که به یاد حضرت سبز شود. اگر کسی دائم سعی کند به یاد حضرت فضای روحی خودش را قرار دهد این دل سبز و با نشاط می شود.

سوال: نقش بانوان در شکل گیری حکومت مهدی چقدر موثر است و بانوان کجای این حکومت قرار دارند؟

پاسخ: چندین روایت داریم که به عنوان نمونه یکی از آنها را روایت می کنم از امام محمد باقر (ع) که فرمود: از آن ۳۱۳ نفر از نخبه های عالم ۵۰ نفر از آنها زنان بزرگی هستند که کنار حضرت هستند. ما در صدر اسلام هم داشتیم زنانی که کنار پیغمبر و حتی در جنگهای بزرگ مثل اُحد نصیبه یکی از زنان بسیار برجسته است و در بعضی روایات است که جزء کسانی است که رجعت می کنند و در زمان ظهور برمی گردند. ام میموئه نیز جزء کسانی است که برمی گردند. نصیبه در جنگ اُحد که بسیاری فرار کرده بودند و حضرت امیر از جان پیغمبر (ص) دفاع می کرد، با اینکه برای مداوای مجروحین وارد جنگ شده بود، اما انجا شمشیر را برداشت و جلوی پیغمبر از پیغمبر دفاع می کرد. ما چنین زنانی در صدر اسلام داشتیم و در انتها هم چنین زنانی هم کمک کار خواهند بود هم جزء یاران خاص و هم جزء یاران عمومی که از زن و مرد متدین است.

سوال: از فضیلت شب نیمه شعبان بگویید و که از این شب نهایت استفاده را بکنیم؟

پاسخ: یکی از شبهای ممتاز در طول سال شب نیمه شعبان است که در روایت از امام صادق (ع) است که شب نیمه شعبان برای ما اهل بیت نقش شب بیست و سوم ماه مبارک رمضان و شب قدر را برای پیغمبر دارد یعنی همانطور که شب قدر برای پیغمبر شب نزول قرآن بوده و شب سرنوشت ساز است، شب نیمه شعبان برای ما اهل بیت هم همینجور است. این خیلی روشن است چون همانطور که شب قدر قرآن بر پیغمبر نازل شده، این شب هم قرآن ناطق و تجسم قرآن است، بدنیا می آید. در زیارت آل یاسین می خوانیم: السلام علیک تالی کتاب الله و ترجمانه: سلام بر تو ای تلاوت کننده کتاب خدا و تفسیر کننده آیات او.  شریک القرآن و حقیقت و تجسم قرآن می آید. همچنین که شب قدر شب تقدیر و سرنوشت ها است، در شب نیمه شعبان کسی خواهد آمد که سرنوشت بشریت را رقم می زند و لذا موقع میلاد حضرت که در سحر شب جمعه سال ۲۵۵ هجری بود که حکیمه خاتون عمه امام حسن عسگری (ع) در کنار مادر بزرگوار امام زمان (ع) که موقع حملشان بود، نشسته بودند. اضطرابی به ایشان دست داد. امام حسن عسگری (ع) که پشت پرده بودند فرمودند عمه جان سوره قدر را بخوان. بنابر این شب نیمه شعبان واقعاً یکی از شب های است که مثل مرحوم میرزا ملکی تبریزی که از عرفای بزرگ ما بودند، یکی از محتملات قدر را آن شب دانسته و احیاء بسیار توصیه شده است. در روایت از امام باقر (ع) است که خدا قسم خورده حاجتمندی را آنشب دست خالی برنگرداند و امام صادق (ع) فرمود به میمنت و برکت این شب هر کس در این شب در هر جای عالم بدنیا می آید به نوعی عاقبت به خیر می شود. در زیارت نیمه شعبان در مفاتیح آمده: زمان تولدش بسیار با جلالت است. وقتی زمان تولد آنقدر با جلالت است مولود دیگر چقدر با جلالت است.

سوال: چند تا کتاب معرفی کنید؟

پاسخ: یک کتاب که بسیار ارزشمند است به نام زن منتظر و منتظر پروری که کتاب برگزیده همایش بین المللی دکترین مهدویت هم شده که خانم پریان معین الاسلام آن را نوشته که بخش زیادی از آن مشترک بین زن و مرد است و همه می توانند استفاده کنند که وظایف یک منتظر را مطلع بشوند، ولی یک بخش آن که بسیار جالب است تربیت نسل منتظر است که بخصوص از خواهران بزرگوار که نقش تربیتی اشان نقش ممتاز در خانه است، تقاضا می کنم این کتاب را تهیه کنند و استفاده کنند. کتاب دوم کتاب عصر زندگی است که آقای محمد حکیمی نوشتند که عصر ظهور امام زمان (ع) و خصوصیات و ویژگیهای آن عصر و اینکه ما چگونه خودمان را نزدیک کنیم. وقتی اوصاف ظهور را شنیدم باید در آن جهت گام برداریم و از این جهت این کتاب خیلی ارزشمند است. کتاب سوم کتاب معرفت امام زمان (ع) و تکالیف منتظران نوشته ابراهیم شفیع سروستانی است که هم در مورد معرفت که بحث امروز ما بود درباره حجت الهی و هم باید و نبایدهای انتظار را بیان کردند.

سوال: بالاخره وقت آمادن امام زمان (ع) کی است؟

پاسخ: همانطور که خود اهل بیت فرمودند تعیین وقت ظهور از اسرار الهی است که کتمان شده است. فقط چیزی که وظیفه داریم که ظهور را نزدیک ببینیم. این در روایات ما است که هر مومنی باید ظهور را نزدیک ببیند که آمادگی خودش را روز افزون کند. شاید این جمعه بیاید شاید. بلکه زودتر از این مطلب، امام صادق (ع) فرمود: شب بگو فردا صبح حتی اگر جمعه هم نباشد امروز یکشنبه است، فردا صبح و صبح بگو شب، ظهور را اینجور نزدیک ببینید و واقعش یک مومن باید به اینصورت ببیند، هم تحمل نداشته باشد تاخیر را، هم آمادگی لازم را کسب کند و آنقدر صبر داشته باشد که اگر به مصلحت الهی عقب افتاد مأیوس و افسرده نشود.

سوال: دعای ما برای ظهور هم تاثیر دارد؟

پاسخ: بدون تردید. خود امام زمان (ع) می فرماید: دعای را زیاد برای تعجیل فرج کنید. یکی از کارهایی که مومن اگر کند در بحث دینداری در آخرالزمان باعث تثبیت و تقویت دین اشان می شود، دعا برای فرج امام زمان (ع) است.

اللهم عجل لولیک الفرج

خدایا من از آن زمان که شنیدم محبوبمان ناشناس در میان ما می گردد و در همین فضا تنفس می کند و وقتی ظهور کند همگان می گویند که ما پیش از این او را دیده ایم، به همه سلام می کنم، شاید لااقل که پاسخی هر چند به ناشناس از او بشنوم. خدایا تا کی ما ناشناسا بمانیم و او ناشناخته بماند، عجل لولیک الفرج.

ای که یک گوشه چشمت غم عالم ببرد   /    حیف باشد که تو باشی مرا غم ببرد.

سخنران: حجت الاسلام مسعود عالی
تاریخ پخش : ۰۳-۰۵-۱۳۸۹

.