جواد ابن الرضا طبق روایات زیر پنج سال است. امام رضا دید جوادش غرق در فکر است. بغلش کرد بنفسی انت فکرت را به چه مشغول کردی بابا؟ چهار پنج سالش است، فکرت را به چه مشغول کردی؟ رو کرد به پدر عرض کرد: «فیما صنع بأمی فاطمه»؛ آن بلایی که سر مادرم آوردند. «والله لاخرجنهما والله لاحرقنهما» بخدا از قبر بیرون میکشمشان. بخدا آتششان میزنم. خاکسترشان را به باد میدهم.

اگر این است تاثیر شنیدن
شنیدن کی بود مانند دیدن

من ایستاده بودم دیدم که مادرم را
قاتل گهی به کوچه، گه بین خانه میزد

تو خبره ای نباید برایت باز کنم

وقتی که باغ میسوخت، صیاد بی مروت
مرغ شکسته پر را،در آشیانه میزد

فکر کنم اوج و داغش در این یک بیت است:

با چشم خویش دیدم جان دادن پدر را
از ناله ای که مادر در آستانه میزد

هرچه باداباد.

گردیده بود قنفذ هم دست با مغیره
او با غلاف شمشیر، این تازیانه میزد

من یواش میگویم تو داد بزن. وارد خانه شد دید فاطمه روی زمین افتاده، أن فلان لعنت الله علیه، رفث الی صدر فاطمه حتی اسقطت بمحسن. اگر بگویم و نمیری. اگر میخواهی نمیری داد بزن، آنچنان با لگد به سینه مادر زد …

* روضه خوانی حجت الاسلام و المسلمین سید حسین مؤمنی

.